ولادت پیامبر اکرم (ص) و امام جعفر صادق (ع)

صدای قدم مبارک مولودی می آید که بهانه خلقت است؛ هم او که جهانی را دگرگون می کند؛ کسی که اهل آسمان او را به "احمد" و زمینیان به "محمد" می شناسندش؛ عرشیان از آمدنش به وجد آمده اند و زمینیان رقص کنان ورودش را نظاره می کنند. او می آید و با آمدنش ، شعر بشریت شعورمی یابد و آسمان هستی به یك باره به نور می نشیند. زندگی با آمدن او حیاتی دیگر و دوباره می یابد و جان های خسته و آواره با نغمه ی دلنشین شعار توحید و وحدتبه سرمنزل مقصود فراخوانده می شوند تا در افق تابناك یگانگی آرام و قرار گیرند.حبیبی می آید كه طبیب دل است و ساقی صهبای وجود ... و چه می گویم هستی طفیل هستی او :لولاک  لما خلقت الافلاك محمد(ص) می آید و عطر دل انگیز گلواژه های كلام او ملك و ملكوت را به رایحه ی  توحیدكلمه و كلمه ی توحید معطر می سازد.  ... آری هنوز هم فرمان مطاع او مسلمانان را به میثاق اخوت دعوت می كند. هفده ربیع ولادت آیینه ای که بازتاب نور الهی در زمین است و از پرتو شعشعه ذاتش چراغ «ششمین شاخه طوبا» روشن شده است!

  می آید، «امامی» که بر قلّه سترگ دانش خواهد ایستاد و جاهلان عصر را صلا خواهد داد.

می آید، «امامی» که در عصر استبداد و جهل، کشتیبان تنها سفینه حقیقت «تشیّع علوی علیه السلام » خواهد شد تا در گردابِ «دین شویی» امویان و عبّاسیان، سرگردان نماند!

 می آید «امامی» که عظمت «فقه جعفری»اش، راه گشای، تمام بن بست های فکری خواهد شد و به پرچم سبز تبارش، اعتباری پایان ناپذیر، خواهد بخشید.

می آید تا با «ید بیضای» دانش، پیروان نور را، به سرمنزل مقصود، راهنما باشد.

حضور حضرتش، فرصتی زیبا و قسمتی زیباتر از تقدیرات الهی در سرنوشت ماست؛ مقدمش گلباران و نام عزیزش، قرین صلواتمان باد؛ اللهم صل علی جعفر بن محمدٍ الصادق علیه السلام